Τζουμέρκα με παιδιά

Αφορμή για την εκδρομή μας στα Τζουμέρκα στάθηκε η καταγωγή του κουμπάρου μας, που είχε χρόνια λησμονήσει!!! Ξεκινήσαμε δύο οικογένειες με μικρά παιδιά, γι’ αυτό και επιλέξαμε να μείνουμε σε ξύλινα σπιτάκια, που έχουν σαλόνι και μπορούμε όλοι μαζί να κάτσουμε δίπλα στο τζάκι και τα παιδιά να παίζουν άνετα δίπλα μας ή μέσα στα δωμάτια, μιας και δεν ξέραμε αν ο καιρός θα επέτρεπε πολλές βόλτες στη φύση. Αν ο καιρός είναι καλός και τα παιδιά σας μεγαλύτερα, υπάρχουν πολλές οργανωμένες δραστηριότητες που μπορείτε να κανονίσετε εκ των προτέρων (rafting στον Καλαρρύτικο ή τον Άραχθο, Κανό καγιάκ στη λίμνη Πουρναρίου, πεζοπορία στο Γεφύρι της Πλάκας κ.α.)

Η πρώτη μέρα για εμάς ήταν μέρα ταξιδιού. Από Αθήνα το ταξίδι είναι περίπου 5 ώρες και για να κάνουμε στάση για ξεκούραση, περάσαμε απέναντι στο Αντίρριο με το καραβάκι (για να σηκωθούν λίγο τα παιδιά από το αυτοκίνητο και να δουν θάλασσα!) Με το νέο τμήμα της Ιονίας οδού, η απόσταση έχει μικρύνει και ο δρόμος είναι πολύ πιο εύκολος. Κάναμε παράκαμψη στην Άρτα για να φάμε στην Κορωνησία. Είναι απίστευτο το θέαμα! Ένα νησί που ενώνεται με μια λωρίδα γης μέσα στον Αμβρακικό με τις καλύτερες γαρίδες και γενικά θαλασσινά. Είδαμε πολλά αποδημητικά πουλιά και όμορφες εικόνες, οπότε χαλάλι η καθυστέρηση…

Στην Άρτα είδαμε το πολύπαθο γεφύρι και πήραμε το δρόμο της ανάβασης για τα Τζουμέρκα. Άλλη μια μικρή στάση στο Γεφύρι της Πλάκας. Από τη νέα σιδερένια γέφυρα υπάρχει μονοπάτι περίπου δέκα λεπτών- που άνετα μπορούν να περπατήσουν μικρά παιδιά- για να δείτε το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ελλάδας.

Την επόμενη μέρα, πήγαμε στο δίδυμο καταρράκτη κοντά στο χωριό Καταρράκτης. Το μονοπάτι που οδηγεί στο συγκλονιστικό αυτό θέαμα είναι βατό και ενδείκνυται για μικρά παιδιά.[Συνήθως όσο πλησιάζουμε προς την άνοιξη, τα νερά είναι πιο ορμητικά και επομένως πιο εντυπωσιακά]. Στο γυρισμό, οι μικρότερες κόρες μας θέλανε «καλλικούτσα». Ανέλαβαν οι μπαμπάδες σε αυτό το σημείο… Στο πάρκινγκ για τον καταρράκτη λειτουργεί μια ταβέρνα, αλλά εμείς συνεχίσαμε για Άγναντα.

Στα Άγναντα, δίπλα στο Γυμνάσιο-Λύκειο βρίσκεται το Κέντρο άθλησης και αναψυχής, όπου μικροί και μεγάλοι μπορούν να κάνουν μάθημα αναρρίχησης και να πάρουν πληροφορίες και καθοδήγηση για πεζοπορία, ποδηλασία, αναρρίχηση, ορειβασία και ορειβατικό σκι στην ευρύτερη περιοχή. Δείτε περισσότερα http://tac.com.gr/tzoumerka-activities-centert-a-c/. Το χωριό δεν είναι ιδιαίτερα παραδοσιακό, αλλά εμείς φάγαμε σε μια πάρα πολύ ωραία μικρή ταβέρνα.

Την τρίτη μέρα επισκεφτήκαμε το Σπήλαιο της Ανεμότρυπας. Στην είσοδο υπάρχει ένα καφέ με ωραίες πίτες (μα τι άλλο;) για όσους δεν επιθυμούν να μπουν σε αυτό το πολύ «υπόγειο» σπήλαιο και προτιμούν να πιούν τον πρωινό καφέ τους. Σημειώστε ότι ασφαλής είναι η είσοδος όταν ένα παιδί αντιστοιχεί σε έναν ενήλικα.

Επόμενη στάση τα γραφικά Πράμαντα. Πανέμορφο χωριό με μια ωραία πέτρινη πλατεία, την οποία δεν χαρήκαμε καθώς έβρεχε ασταμάτητα! Συνεχίσαμε για Συρράκο και Καλαρρύτες. Κάναμε στάση στη Μονή Κηπίνας (όπου είδαμε όλοι για πρώτη φορά από κοντά σαλαμάνδρα) και φτάσαμε στα δύο αυτά ειδυλλιακά χωριά. Και στα δύο αφήνετε τα αυτοκίνητά σας στην είσοδο και μπαίνετε στα χωριά με τα πόδια μέσα από στενά καλντερίμια. Σίγουρα σε αυτή σας τη βόλτα δεν πρέπει να βρέχει. Τα χωριά αρχοντικά, πετρόκτιστα με εμφανή τα σημάδια του πλούτου την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας, καθώς κυρίως το 18^ο και 19^ο αιώνα ήταν κέντρα του διεθνούς εμπορίου μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αξίζει να φάτε και στα δύο! Κρέατα, λουκάνικα και πίτες… και γλυκό του κουταλιού (καρυδάκι). Τα «ασπρόμαυρα» αυτά χωριά ροδίζουν στη δύση του ήλιου. Μαγευτική εικόνα.

Την τέταρτη μέρα πήραμε το δρόμο για το Βουλγαρέλι και το Αθαμάνιο. Τα Τζουμέρκα προς αυτήν την κατεύθυνση γίνονται πιο ήπια και στο Βουλγαρέλι βλέπουν πια τη θάλασσα. Επισκεφτήκαμε την Κόκκινη Εκκλησία και τη Μονή Αγ. Γεωργίου που ήταν το θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο τα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας και όπου το 1821 ξεκίνησε η επανάσταση στην περιοχή της Άρτας από τους οπλαρχηγούς των Τζουμέρκων, του Ροδοβιζίου και του Ξηρόμερου. Πράγματι από εκεί βλέπεις μέχρι και το Ξηρόμερο! Κάναμε στάση στο Αθαμάνιο για φαγητό και επιστρέψαμε (ευτυχώς, γιατί ο Πάνος ήθελε να πάρουμε το δρόμο για Πύλη Τρικάλων-συνδέονται τα Τζουμέρκα, βλέπετε, με τα Τρίκαλα σε αυτό το σημείο μέσα από ένα δρόμο σωστό roller-coaster!)

Η εκδρομή στα Τζουμέρκα ήταν απόλαυση. Δυστυχώς το δασικό χωριό που μείναμε τότε δεν υπάρχει πια, αλλά υπάρχουν κοντά στα Πράμαντα άλλοι ξενώνες που μπορούν να φιλοξενήσουν οικογένειες. Προτεινόμενη εποχή είναι η άνοιξη, καθώς τα χωριά έχουν ωραίες πλατείες και η φύση είναι υπέροχη όταν τα ρυάκια, τα ποτάμια και οι καταρράκτες πλημμυρίζουν από γάργαρο νερό. Την άλλη εβδομάδα μπαίνει η άνοιξη… Επιτέλους! Για να προγραμματιστείτε δεόντως το λέω….